mooie oranje luchten, avondzon op de speellocatie bij de kerk van Zweeloo

Verhaal

In 1952 was er in Zweel een boer die zien bultige laand an de rand van het darp wol egaliseren. Hie luut een dragline kommen en die begunde te graven. Maar al hiel gauw ontdekte men grafresten in het gele zaand under de bouwvoor. Mensengraven en ok peerdegraven. Er was niet veul meer van over dan wat donkere plekken in de grond, maar der wuur ok een graf vunden met een urn waorin gekleurde glazen kralen en barnstienen sieraoden zaten.  En men vun een vergulde vlinder en resten van prachtige linnen gewaden. De Zweeler vrouwlu hadden zulks niet in die tied. Hier was een bezundere vrouw begraven. Misschien wal een  prinses… Men kun niet aans as gissen naor de precieze toedracht. Het graf was zun vittienhonderd jaor old.

Wel was die vrouw?

Vanof dit punt begunde het hart van de schriever sneller te kloppen. Immers, waj niet weet, kuj fantaseren. Wel was die prinses van Zweel, zo as zie al gauw nuumd wuur? Waor kwam ze vort? Wat dee ze hier? Hoe was zie oet de tied kommen? Wat muzzen die peerdegraven bij heur in de buurt? Waorum lag er gien Prins van Zweel naost?  En veural….Waorum haar zie een vlinder bij heur? Zie haar barnstienen kralen in heur bezit die oet het Oostzeegebied kwamen. Gekleurd glas kwam oet het midden-oosten…Hoe kwam zie daor an? Misschien kwam zie zölf wal oet het Oostzeegebied. De Vikingcultuur begunde daor in die tied ok op te bluien…………Wel wet wat veur spannende zaken zie al beleefd haar veur ze hier in Zweel begraven wuur.

1952: net nao de oorlog

Ieuwenlang lig zie in de Drèentse grond begraven met heur kostbaarheden. En dan, in 1952, zeuven jaor nao de twiede wereldoorlog, wordt heur rust versteurd. 1952. De jeugd richt de blik veuroet. De oorlog is west en is een arvenis van de veurige generatie. De jongs en wichter begunt zuch meer en meer of te zetten tegen de gevestigde orde. De Rock’n roll komp op en weerspiegelt die gevulens.Maar van de aandere kaant…De wonden die de oorlog slagen hef bint diep en nog lang niet genezen. Zölfs niet in het vredige darp Zweel. Veur veul mensen is het nog vechten veur een bestaon. Der bint nog veul kleine boerenbedrieven, de ruilverkaveling is nog niet deurzet, moderne machines bint der misschien in Amerika wal al, maar hier nog zowat niet. En hoe zul het wezen met de Sintifamilie Loludi die hier bij de harfstdag altied een week of wat hen kwam om te helpen bij het erpelkrabben? Hoe bint die deur de oorlog henkommen? De boer waor zie in ’t verleden vaak veur an ’t wark waren was lid van de NSB….

Spannings

De oorlog mag dan wal veurbij wezen, maar der zit nog veul spanning her en der. Dan vindt een jonge erpelkrabber een golden veurwarp in de grond. As e het ding oppoetst, bliekt het een vlinder te wezen. Een hiele byzundere vlinder. Dat bliekt al gauw. Het is zo byzunder, dat de vinder under invloed van een paar pilsies zien mond veurbij prat. Dan is het vuur op de hilde. Van heinde en verre komp men op Zweel an. “Hej’t al heurd? In Zweel kuj gold vinden op de akkers”. De Marechaussee möt der zölfs an te pas kommen um de orde te bewaren, zodat de provinciaal archeoloog zien belangrieke wark doen kan. Het is asof de oorlog opnei oetbreuken is. Maar waor is die golden vlinder bleven? En wat veur rol speult die in dit verhaal?  Is de vlinder niet het symbool van schoonheid, vrede en onschuld? De vlinderprinses wendt nog ienmaol heur invloed an op een wieze zoas allèn zie dat kan. En dat muziek hierbij een alles verbindend middel is, dat zal je niet verbaozen. Wal misschien, dat der zölfs in een dörsmechien muziek zit….aj ’t maar heuren wilt!

September 2024 in sweel

‘De Vlinderprinses’ wordt begun september 2024 opvoerd, zowat op de plek waor in 1952 de opgravings west bint, op de nes bij Zweel.