Harm Dijkstra schreef recht uit het hart een verslag van de Oetvoering “De Vlinderprinses” in De Tamboer te
Hoogeveen, op 17 november 2024
“De Vlinderprinses” was een uniek project, in veul opzichten
Er is een muziekspektakel neerzet op een historische locatie, op een enorm speulveld bij Zweel, dat weer de oetstraling van 1952 haar. Er is een mooi verhaal schreven en er is warkelijk prachtige muziek veur componeerd deur Jan, waor deur Jos Pijnappel fantastische arrangementen van maakt bint veur Fanfare-orkest met aanvullende instrumenten (violen, contrabas, hobo, klarinet en dwarsfluit en saxofoon) Jan haar zölf de koorarrangementen maakt.
Vanof de allereerste repetities wuzzen wij al: Dit giet wat hiel bijzunders worden. In muzikaal opzicht stijgt dit wied boven De Toorn van Thunaer oet. Beseft wij eigenlijk wal hoe uniek en bijzunder dit hiele project is? Al die prachtige muziek, speciaal veur dit doel schreven en arrangeerd. Wat as dit niet een streektaalgebeuren west was, maar een musical in de landstaol, die overal in het land te zien was? Hoe was dit dan waardeerd?
Nog nooit eerder vertoond: Een ouverture, speuld deur een orkest en een dörsmechien en een groot gemengd koor. Tiedens de repetities klunk het al geweldig. Maar toen wij dat veur het eerst in het veld, samen met de dörsmechien zungen, lupen mij de rillings van ontroering over de rug.
Toen Martijje veur het eerst “Mamme’, zung, huul ik het al weer niet dreug, en dat göld ok veur “Oh help mij toch” van Josh. Wat was ik bliede dat wij dizze toppers hadden kunnen strikken veur oeze productie. Ok Jeroen was weer een heerlijke vaste weerde, in het erpelkrabbersduet met Josh en het lied ‘De vondst” en “Zie dat nou an”.
En wat te denken van Karin, de zich ontpopte als een ware Sinti-diva, samen met heur muzikale zussen en breur, en Miriam die as juf Martje schitterde naost Martijje in het duet “vanoet het hart” En dan kan Teun wal zeggen dat e niet zun beste zanger is, as Gudad dee e het oprecht en overtugend, zoas een pater familias betaamt: met deurleefde stem en emotie. Heerlijk.
Ach, en het prachtige quodlibet van de Hoogeveense- en de Valthermondse vrouwen. Niet allèn hiel muzikaal, maar ok nog vol humor. Dat göld ok veur Hans, die as plietsie Beetsma fantastisch oet de varf kwam met zien prachtige ‘Hela hela-lied En de jongs van de marechaussees die de stoere mars zungen. Elke aovend was dat weer een feest. De vrolijk zingende en dansende kinder hadden dan wal niet zun lange bijdrage, maar zie luten oes , namens de vlinderprinses, allemaol zien hoe mooi en kleurriek het leven kan wezen aj niet allèn een vlindergeest, maar ok een kindergeest hebt. Eddy die de wat modernere nummers vertolkte en dat geweldig dee, samen met zien erpelkrabbers en zien wulpse wichter bij “Sexy Josefien”, en het over- en- weerlied, dat best lastig was, maar dat aal beter gung, hielemaol toen wij er een couplet oet gooid hadden. Knap daon, wichter!
En dan oeze Vlinderprinses Svelge. Wel haar dat mooier en beter vertolken kunt dan Martijje? Zo draod-zuver, zo helder, zo oprecht en warm as zie daor stun te stralen. As ze niet zo mooi aanlicht was, zul ze nog stralen!
En aj van koormuziek holdt, kwamen ij volledig an je trekken. Koorman pur sang Jan Kruimink wuur deur Tjako “De Drentse Mozart” nuumd en ik bin er van overtuugd dat Tjako dat miende. Ik bin het er volledig met iens. Zien melodieën en koorbewarkings bint van een ongekende schoonheid en originaliteit. En het is des te knapper, in de wetenschap dat Jan veul zörgen haar over zien gezondheid in de periode dat e de muziek componeerde en ok daornao.
Muziek is alles veur Jan, het gef hum troost en ofleiding.
In het grote speulveld bij Zweel hebt een kleine zeuvendoezend bezukers kunnen genieten van al die muzikale hoogstandties, prachtig anlicht deur Bart Kruimink van Musical Art, met grote dank an de mensen van Dorgelo audioservice, want zunder heur was het koor nauwelijks te heuren west, stun het orkest vaak te ver van de speulers en zangers of, en waren er in de grote open ruumte veul muzikale nuances verleuren gaon. Immers, akoestiek is er daor niet.
Alles bij mekaar genummen vunden wij, Jan as initiator, en Gerrit en ik die het onmiddellijk met hum iens waren, dat dit stuk een keer under optimale akoestische umstandigheden speuld mus worden, het liefst in een groot theater waor technisch alles meugelijk is.
“De Vlinderprinses in concert” zeg maar. Toen wij het idee aan de speulers veurlegden, waren die allemaol enthousiast.
De keus vuul al gauw op De Tamboer in Hoogeveen, umdat wij daor in het verleden ok altied hiele goeie ervarings met had hebt. De daotum: 17 november. Op een zundag-naomiddag. Matinee dus.
Nao twee koorrepetities en twee repetities met orkest, waor ok de ingekörte spreekteksten oefend waren, brak de 17e november an. “Wij mucht nog ien keer weer”. En wij hadden er allemaol vreselijk veul zin an.
Um 8 uur ’s mörgens waren wij met een aantal vrijwilligers in de Tamboer, waor ok de firma Dorgelo al arriveerd was met een aantal vrachtauto’s en een man of zes metwarkers. In rap tempo wuur er een vracht an materiaal hen binnen bracht en begunde de opbouw van het licht en het geluud, in samenwarking met de technici van De Tamboer. Oeze vrijwilligers kunden helpen met de opbouw van het koorpodium en het klaorzetten van alle stoelen veur de koorleden en het orkest.
Tegen tienen druppelden de speulers binnen die een headset hebben muzzen van Evelien en Els.
Elk verkende het grote toniel even en zöcht een plekkie op in een kleedkamers.
Tegen kwart veur 12 begunde de soundcheck en um kwart over 12 kun de deurloop begunnen. Een huzarenstukkie van alle technici die dat in zun körte tied veur mekaar kregen! Licht en geluud wuren oetgebreid test, wij speulden en zungen het hiele stuk deur, en um kwart veur drie was alles klaor veur de veurstelling, die um half vier mus begunnen.
Vlak veur aanvang van de deurloop verstapte Henk Veenstra zich bij het verlaoten van het koorpodium en vuul mal op zien heufd. De ambulance mus kommen, maar gelukkig vuul het achterof met en kregen wij al snel bericht vanoet het ziekenhoes dat alles goed was. Een hiele opluchting veur oes allemaol, en veur Henk in het bijzunder.
Vanof kwart over drie begunde de grote zaal vol publiek te stromen. Wij aten nog wat, drunken wat en bouwden de lekkere spanning op die er altied is vlak veur aanvang.
De zaal was veur het grootste diel oetverkocht, waor wij slim bliede met waren.
Um goed half veer begunde Aaltje Bos met heur inleiding, en even later klunken de klanken van het lied van de Dörsmechien deur de Tamboer. Het klunk geweldig! De speulers sleuten vlot an, elk kende zien rol prima, ok al hadden wij de verkörte versie maar enkele keer kunnen repeteren.
Er was gelukkig veul ruumte in het koor um weg te lopen naor achter de coulissen. Alles luup dan ok hiel soepel, en hoe ontroerend mooi toch was “Mamme” waor tante Jeichien nog even liefdevol een arm um Harmke sluug, vlak veurdat ze begunde te zingen. Er knapte wat in mij. Zo ontroerend mooi vun ik het. Gelukkig zat ik in het duuster verstopt in het koor en kun ik mien traonen de vrije loop laoten. Hoe muziek je in de ziel kan raken. En toen Josh ‘Oh help mij toch” zung, haar ik dat weer. Zó mooi….
Wilmtien haar de lachers op heur haand met heur smakelijke verhaal over hoender slachten, en veur dat wij erop verdacht waren luup plietsie Beetsma al weer over het toniel te biendern um elk weg te jagen, en was het al weer pauze.
“Het giet mooi” was het overheersende gevuul bij iederien. Gauw deur met het twiede bedrief.
En daor stun e, oeze Professor Henderik Eduard van Steenis. Met een foutloze, volledige versie van zien rap-monoloog. En de trouwe, neerbugende, deur het leven getiekende Gudad Loludi tegenover hum. Volgens mij hef Teun het nog nooit zó mooi zungen!
Echt grote klasse. Maar dat geldt veur al oeze solisten. Het publiek in De Tamboer hef een veurstelling zien waor mienig professioneel gezelschap niet veur under döt.
Oeze Vlinderprinses Martijje was geweldig, maar ik wil ok heur nimfen een keer numen. Zo briljant zuver die klunken! Betoverend gewoon.
Veur mij was het ok een mooie gelegenheid um as koorzanger te zien hoe Pieter Bosma de muzikale leiding haar. Wat is dat toch een lust um naor die man te kieken. Hij gef alles prima en, maar zien oetstraling gef zo veul energie, dat slat over op alle orkest-en koorleden. En underschat niet hoe belangriek dat is veur de klank van zowel koor as orkest. Hulde dus veur Pieter, en al zien muzikanten, die uren achter mekaar speulen muzzen en dat tot de leste klank daon hebt.
En toen was daor opiens het grote, indrukwekkende slotkoor en fladderden de witte vlinders bij wieze van ofscheid nog ienmaol bij oes weg. Veur de leste maol. Rust maar zacht, Vlinderprinses….
De ontroering sluug toe toen Gerrit iederien bedankte op het grote podium. Die goeie, keihard warkende, gedreven Gerrit, die er zo verschrikkelijk veul uren in steuken hef. Zunder hum haar dit project nooit kunnen bestaon.
Maar de man die oes allemaol boven oeszölf hef laoten opstijgen, was zunder twiefel Jan. Op dizze grieze, regenachtige novembermiddag straalde zien muziek op het grote toniel van Theater De Tamboer. Een veurstelling die zunder twiefel een monument in de Drentse cultuurhistorie nuumd mag worden. Wij neemt allemaol de pet veur hum of en maakt een diepe buging. Hij hef de Vlinderprinses onstarfelijk maakt!
Er bint nao ofloop veul traonen van ontroering west, bij hiel veul metwarkers en zeker ok bij veul mensen oet het publiek. “Het kwam zo intens binnen” was ien van de opmarkings.
Het gef ok an hoe betrökken wij allemaol waren en hoe wij mèt mekaar en vàn geneuten hebt, elk op zien eigen wieze. Bij het ofscheid, nao een heerlijk stamppotbuffet, kwam dat nog ies weer dudelijk naaor veuren: “Mán, wat was ’t mooi!!”
Die vreugde, die ontroering, ik hoop daw dat veur ieuwig in oes hart bewaart.
En of er nog ies weer zowat komp? Ach, het begunt vanzölf weer te kriebeln.
Ik dank je allen, vanoet het diepst van mien hart!
Harm
Een impressie
