Goldgeel korenveld, een strakblauwe lucht met hier en daor wat wolken en op de achtergrond ’t kerkien van Zweel. Het is de eerste oogstdag van de Vlinderprinses. As een schilderij zo mooi!
De rogge wordt meid op het speulveld op zaoterdag 27 juli. Jan Uilders is der met zien zeun. De zeun zit op de trekker en Jan bedient de zölfbinder. Een plaatie vol nostalgie.
Gerrit Hegen hef net verteld dat er nog wal onkruud in het koren zit an de underkaant. Want ja, het onkruud gruit wal en wuur in 1952 nog niet bestreden zoas now in 2024. Ze bint um ien uur begund met meien en ’t schöt al mooi op.
Olde glorie
Een koppeltie noeste warkers helpt met het koren in hokken te zetten. Ien daorvan is Henk Brinks. Henk vertelt der over: “Vrogger wuur het onkruud met de haand plukt. Mar je kregen ok lang alles niet met. Aj dan an ’t meien waren, dan haj de dovennetel. Die was dan riep en de zaoddeuzen daorvan waren hartstikke scharp. Toen wij later de beschikking kregen over bestriedingsmiddelen hadden wij een mooi schoon gewas”. “Wij hadden thoes drie peerde veur de binder, samen met de buurman. De buurman har ien peerd”. Toen de buurman der met stopte, kocht Henk zien va een bezienemotor veur achterop de binder, die het dreiende wark dee. De peerde huuvden allen mar de binder te trekken”. In ’65 was ’t bindern gebeurd toen de kombain kwam.“Wij bint op de hoek begund nao de middag en het valt mij niet tegen dat het zo snel giet”. Henk markt op: “Der wordt eigenlijk veur de wind an meid. Het koren hangt die kaant op. Dit is een rechtse binder met het meibord an de rechterkaant. Met een linkse binder zul het net goed weden”.
Wat weegt die garven? “Het is ok net gruun genog en de garven bint ok dik genog. En straks moet ze met de vörk op de wagen en op ’n bult zet worden. Ze wordt wal wat lichter, mar dit bint wal zwaore garven”. Gerrit Haddering komp ok even langs. Ie giet der even bij zitten. Gerrit vertelt: “Het eerste wat ik mij kan herinneren is die Clayson kombain. Zun gele met ronde kont. En mien va har een gries Fergusonnegie met zun meibalk der achter. Met twie van die iezeren wielen en zun iezeren pan der op um op te zitten en dan nog een grote trekboom en daor met gung die vingerbalk dan naor beneden”. Henk vult an hoe dat verder in zien wark gung. Een stukkie mooie, vergaone landbouwgeschiedenis. Gerrit: “Je meuden eerder wal met ‘n koppel volk weden”. Um de eerste keer rond te kommen wuur der zicht, want je moet een baan hebben waor aj langs kunt. Henk: “Ik kom uut de veenkoloniën en daor numen wij het zichten. Op de zandgrond gebeurde dat met de zende, mar in de veenkoloniën dus met een zicht en de welhaak. De zicht dat is een klein sikkeltie.
Gerrit vertelt: “Met een zende meien he’k ok wal ies daon, mar mien opa har zo een half bunder meit, die kende dat ofgemieterd”. Henk vult daorop an: “Zun zende muj “dan haren met ‘n haarspit en ’n hamer”.
De trekker met de zölfbinder komp langs. Het rabbelt en het döt. Wij kunt mekaar host niet meer verstaon. Nostalgie van de bovenste plank en wij hebt er mooi weer bij!
Schoelen in de hokken
Herman Meijer helpt ok met. “Vrogger bouwden ze hokken, die stunnen zo tegen mekaar an, daor kun ij in schoelen”. “Dat komp ok in de tekst veur”, zeg Herman, “as ’t regent en ij waren an ’t erpelkrabben kunnen ij daor mooi underkrupen. Mar ja, dit stro is wat körter en die touwgies bij de hokken bint aordig slap”.
Een echte boerin
Marianne Kregel hef de overal an, blauwe klompen en een rooie buusdoek op de kop. Net as ‘n boerin. Ze kreg der energie van zeg ze, mar wil het toch niet alle dagen doen. “Ik vin ’t wal mooi. Dit heb ik nog nooit daon. Erpelkrabben as kind hef ze wal daon, mar dit nog nooit”. Ze holt der wal van en zie giet ok wal ies naor oogstdagen.
En nao hard warken is ’t tied um even te schoften. Even wat drinken. Zie hebt er mooi weer bij op dizze zaoterdag en ze hebt der met mekaar schik an. Dat is goed te zien!
Tekst: Gienus Woldring
Onderstaand een selectie van de foto’s van Bert Haan en Ton Trompert, bekijk ook het hele fotoalbum met foto’s van Bert Haan.
