Marieke Meijerink: ooit ‘zoete jonkvrouw’ Hillegonda, maar nu ‘erpelkrabber’ en Sinti ‘Chergai’
Vijf jaar geleden schitterde Marieke Meijerink in de Toorn van Thunaer als ‘zoete jonkvrouw’ Hillegonda. Tijdens De Vlinderprinses speelt ze een hele andere rol, een dubbelrol zelfs.
“Vóór de pauze zit ik met de handen in de aarde als ‘erpelkrabber’. Na de pauze arriveert de Sinti-familie waarvan ik de jongste dochter speel. Nu ik erover nadenk, die Chergai (haar zigeunerrol/red) kan net als Hillegonda best verleidelijk uit de hoek komen. Dus overeenkomsten zijn er ook wel. Het grappige is dat ik deze keer géén Drentse spreekteksten hoef te leren. De Sinti kwamen natuurlijk uit Zuid-Europa, dus dat is een heel ander accent………”
Multitalenten
Marieke lijkt geknipt voor dit soort bijzondere muziektheaterproducties, dat om specifieke performers, echte multitalenten vraagt. Mensen die kunnen acteren én zingen of musiceren. “In dit stuk zing ik in een aantal ensembles. Dat meerstemmig zingen is hard werken, maar als het eenmaal lukt is het prachtig! Er wordt ook gedanst deze keer. Wanneer leer je als volwassene nou nog een dansje? Zó leuk om te doen.”
Feiten en fantasie
De combinatie van historische feiten en een fantasierijk verhaal, vindt ze wederom een gouden greep. “Het is zo’n bijzonder gegeven dat dat mysterieuze graf met de gouden vlinder daar echt gevonden is. En dat wij straks op diezelfde plek staan. Ik heb er veel bewondering voor dat het speelveld er weer zo prachtig uitziet en dat de agricultuur zelfs kloppend is met 1952. Die drive van het productieteam om voor mooi, boeiend en betekenisvol te gaan, is fantastisch om getuige van te zijn. Harm, Jan en Gerrit gaan nooit voor de gemakkelijkste weg.”
Veelzijdigheid van spelers
“Ik zie natuurlijk veel ‘oud-collega’s’ van de Toorn weer en daar word ik heel erg blij van. Met een aantal sprak ik nog best regelmatig af en dan droomden we hardop over weer eens samen spelen. De meesten hebben, net als ik, een totaal andere rol dan de vorige keer. Dat is juist geweldig om te zien, die veelzijdigheid van spelers.”
Veel nieuwe gezichten
Er zijn natuurlijk ook heel veel nieuwe gezichten. Het succes van de Toorn en de populariteit van locatietheater in het algemeen zorgt er volgens Marieke voor dat de deelnemers deze keer overal vandaan komen. “Zo ontdek je weer hele nieuwe acteurs. Of we nu samen een scène spelen of ik alleen naar ze mag kijken; ik geniet van al die talentvolle mensen om me heen.”
Muziek is belangrijk
Muziek is belangrijk in haar leven. Het zingen natuurlijk, maar muziek luisteren en concerten bezoeken doe ik ook graag. En bij grote musicalproducties kijk ik ook graag de kunst af,” lacht Marieke. Ze zit niet bij een vaste toneelvereniging of zangkoor. “Het is geen mooie eigenschap, maar ik ben altijd gauw verveeld en houd niet van in herhaling vallen. Daarom zijn dit soort tijdelijke projecten ideaal voor mij; even heel hard er tegenaan en het dan weer loslaten.”
Zo moeder, zo zoon
Thuis zingt ze tegenwoordig voornamelijk voor en met haar zoontje Morris van 4 jaar. “Het combineren van zo’n intensief repetitietraject en het moederschap is soms wel pittig. Maar eenmaal op het speelveld ervaar ik het als zo’n enorm cadeau om hieraan mee te mogen doen! Ik ga er nog een paar weken, en zeker tijdens de voorstellingenweek, met volle teugen van genieten.”
Bij de foto: Marieke Meijerink vertolkt in De Vlinderprinses een dubbelrol. “Nu ik erover nadenk, die Chergai (haar zigeunerrol/red) kan net als Hillegonda best verleidelijk uit de hoek komen.”